okresie hellenistycznym
Encyklopedia PWN
wysokiej klasy ceramika stołowa o czerwonym połysku, gładka lub z dekoracją reliefową uzyskiwaną za pomocą matryc i stempli (terra sigillata), masowo produkowana w staroż. Rzymie.
Samotraka, Samothrạki, Samothrákē,
wyspa grecka w północno-wschodniej części M. Egejskiego, w regionie Macedonia Wsch. i Tracja;
skenografia
w staroż. Grecji malarstwo perspektywiczne, zainicjowane ok. 440 p.n.e. w Atenach przez Agatarchosa z Samos w dekoracjach teatr. do sztuk Sofoklesa i Ajschylosa;
[gr.],
synagoga
ośrodek życia religijnego i społecznego Żydów [‘dom zgromadzenia’], miejsce modlitw, studiowania Tory, nauczania,
[gr. synagōgḗ ‘zebranie’, ‘zgromadzenie’],
bóżnica, hebr. bet ha-kneset [‘dom zgromadzeń’],
określenie niewielkich terakotowych statuetek, przedstawiających przeważnie dziewczęta i młode kobiety, wyrabianych masowo przy użyciu form w okresie hellenistycznym w warsztatach gr. koroplastów (tj. producentów terakot);
